WSTĘP
Polski odpowiednik tej nazwy to odrodzenie. Nazwa renesans wywodzi się od francuskiego słowa renaissance. Terminem tym określano początkowo czasy panowania Franciszka I, w którym nastąpiło odrodzenie lektury lekceważonej oraz odnowienie studiów starożytnych.
Odrodzenie jest jedną z najważniejszych epok w dziejach cywilizacji i kultury europejskiej. Wiele idei społecznych, religijnych i filozoficznych zrodzonych w tym okresie zachowało żywotność do dzisiaj.
Polski odpowiednik tej nazwy to odrodzenie. Nazwa renesans wywodzi się od francuskiego słowa renaissance. Terminem tym określano początkowo czasy panowania Franciszka I, w którym nastąpiło odrodzenie lektury lekceważonej oraz odnowienie studiów starożytnych.
Odrodzenie jest jedną z najważniejszych epok w dziejach cywilizacji i kultury europejskiej. Wiele idei społecznych, religijnych i filozoficznych zrodzonych w tym okresie zachowało żywotność do dzisiaj.
Renesans stanowi w kulturze ludzkości początek tzn. ery nowożytnej. Oznacza to powrót do pewnych wzorców kultury antycznej do starożytnej filozofii, literatury, sztuki, stylu życia i sposobu myślenia wolnego od średniowiecznych ograniczeń.
Granice chronologiczne renesansu nie są wyraźne m.in. dlatego, że nowe tendencje filozoficzne i artystyczne pojawiły się w kilku krajach europejskich w różnym czasie. We Włoszech, uważanych za kolebkę renesansową, kultura tej epoki zaczęła się kształtować już w XIV wieku, a pełnię rozwoju osiągnęła w XV wieku. W innych krajach europejskich np. w Niderlandach, Niemczech, Francji, początek nowej epoki przypadał na połowę lub schyłek wieku XV. Za symboliczne daty oddzielające średniowiecze od odrodzenia przyjmuje się zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 r. lub odkrycie Ameryki przez Kolumba w roku 1492.
Epoka ta jest rezultatem skomplikowanego procesu historycznego, na który złożyły się takie czynniki, jak kryzys papiestwa, rozluźnienie więzi scalających cesarsko-papieską Europę, ponadto odkrycia geograficzne i idące za tym powstanie silnych państw, takich jak Hiszpania czy Francja lub dążenie do zjednoczenia narodowego, szybki rozwój miast, wynalezienie druku i reformacja Kościoła katolickiego.
Granice chronologiczne renesansu nie są wyraźne m.in. dlatego, że nowe tendencje filozoficzne i artystyczne pojawiły się w kilku krajach europejskich w różnym czasie. We Włoszech, uważanych za kolebkę renesansową, kultura tej epoki zaczęła się kształtować już w XIV wieku, a pełnię rozwoju osiągnęła w XV wieku. W innych krajach europejskich np. w Niderlandach, Niemczech, Francji, początek nowej epoki przypadał na połowę lub schyłek wieku XV. Za symboliczne daty oddzielające średniowiecze od odrodzenia przyjmuje się zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 r. lub odkrycie Ameryki przez Kolumba w roku 1492.
Epoka ta jest rezultatem skomplikowanego procesu historycznego, na który złożyły się takie czynniki, jak kryzys papiestwa, rozluźnienie więzi scalających cesarsko-papieską Europę, ponadto odkrycia geograficzne i idące za tym powstanie silnych państw, takich jak Hiszpania czy Francja lub dążenie do zjednoczenia narodowego, szybki rozwój miast, wynalezienie druku i reformacja Kościoła katolickiego.
 |
| Człowiek wirtuwiański |
Źródła:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz